Gecenin ağırlığı çöktüğünde kanayan yüreğine bir IŞIK yak uzaktan bakan bir kalp görsün yalnızlığını içtiğin her sigaranın dumanında ara aşkını titan beyazı yalnızlıklarda dönüp ardına bir bak gecen zaman neleri götürmüş senden bir yer varmı acaba kendinden kaçabilmek için gideceğin belki bir yıldız çok uzaklarda bırak mazini at bilinmezlik diyarına ağladığın her gece sabah olmuyormu? Pencerene bir kalp koy bu dünyada birtek seni seveni sev dünyadaki bütün güzelliklerin bütün servetin sahibi olsan bile muhtaç olduğun tek şey içten bir bakışla seni seviyorum diye yollarını gözleyen bir sevgili unutma sabahı olmayan hiç bir gece yok
Nasıl bir hayattırki bu? İnsanoğlu yaşadıkça gam keder dert hüzün ve gözyaşı içinde zalimin zulmü hükmediyor doğan güne açan çiçeğe aşk için öten garip bülbüle bir zulüm ki insanı yıkan geceyi yakan haykırsan gökler duyarmı sesini mevlan fani dünyada kalan o yalan zalim zülum ettikçe inler yürek kalp yoksa sevgi aşka ne gerek bir gün gelir elbet güzel aydınlık mahşerin karanlığı aydınlanır sevgilinin bakışlarında kalbe düşen mühür kalkar zalim gider zulüm biter yeterki seni seveni gönülden sev
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!