Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu güzel şiir bizlere de gülümsedi yüreğinize sağlık kalem dostum serap yeşil
hacminden daha büyük anlam taşıyan bir beyit...
esasen Köksalın bu şiirini okuduğumda, aklıma hemen Çarli çaplin'in (bilerek 'ç' yazdım) hayatının canlanrıdılığı bir film geldi orada da Çarli elbilselerini seçerken, o meşhur baston, şapka ve pantolon ona gülümsüyor ve onca kıyafet ve takının arasından kendilerini seçmeleri konusunda ona işaret ediyorlardı....işte Köksal da burada aynı mesajı yakalamış ve dile getirmiş. Gerçektende şairle müteşair arasında ki fark bence ikisi de kelimeler bağına daldıklarında şair olana işmar etmesidir kelimelerin 'gel beni al 'diye....
teşekkür ederim Köksal, şiire bakışını seviyorum...:)))
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta