sancılı bir hülya diş biledi düşlerime
düş görüyordum düşlerimin içinde
gülüşlerimi ağ(l) atıyordum
ve yakalıyordum
kendi yakınsamamı
kendime uzak bir evrende
kaç alem gezer,bil-(in-cim)
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta