Canım Adıyaman'ım,
Seni özledim.
Beni sevmeyen,
O vefasızı özledim.
O Sıcak günleri,
Mimar Sinan parktaki düğünleri,
Eski bir nehir içerisindeyim
Ve o gece nehirin durduğu an,
Beni yıkıp ve geçtiğin yerdeyim,
Gecenin en karanlık vakti.
Umutların bittiği yerdeyim,
Çakala sormuşlar, gel, git, oyna,
Bir gün, bu hastalık beni öldürecek,
Düşünüyorum da bu dünya bana hep böyle mi bakacak?
Bu hayat beni hep böyle mi ağlatacak?
Bir gün bu hastalık beni öldürecek.
Herkes gibi gülemiyorum, eğlenemiyorum,
Bir türküdür sevdamız,
Bir günlük değil ki, yaramız.
Buğday tanelerini toplar ahımız,
Bir günlük değil ki, yaramız.
Zindan mahkûmu oldu şerbetimiz,
Bir nefes oldu türkülerimiz,
Hüseyin oldum dünyada,
Gönlü kırık oldum sevdada.
Kâmil insan aradım dünyada,
Biri sever, biri döver.
Ali der insan sevilmez mi?
Gülü koparmaya ne gerek,
En güzel şey nedir deseler,
Aşktır diyebilir misin?
Sen birini sevdin mi deseler?
Beni diyebilir misin?
Neden ağlıyorsun deseler,
Seni bırakmam,
Korkma biriciğim,
Sen benim nazlı çiçeğim,
Tutunduğum dalımsın,
Korkma sevgilim.
Seni yalnız bırakmam,
Bugün günlerden Cuma,
Senin bana “hayır” dediğin gün,
Ve…
Benim kötü günüm,
Gelecektir, elbet ölümüm.
Benim için hayat yok,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!