İzmire kar yağmaz Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ne zaman seni anıp derin bir iç çeksem
Bir sızı dolanıyor yüreğime,
Yağmurlar yağıyor gözlerime.
Ellerim soluma yapışıyor
Yazın kar yağıyor başıma.

Oysa şaşaalı bir aşktı benimkisi;
Büyük büyük sevmiştim seni.
Şimdi adın bile dilimi kanatıyor,
Kelimeler ağır geliyor,
Beynimin detone sesleri
Kulaklarımı acıtıyor—
Yüreğim zemheri ayazı.

Islak kaldırımlar, kimliksiz taşlar, dar sokaklar…
Sanki kilidine küsmüş anahtar gibiyim;
Senden bir milim gidemiyorum.
Gitarın parmaklarımı okşadığı anlarda kalmışım.
Yürek oyuklarımda cam kırıkları,
Her adımda çıplak ayaklarıma batıyor
Kırılmış umutlarım.

Ceplerimde bilinmezlik,
Dudağımda sigara,
Saçlarım parmaklarına emanet.
Özlem ağır,
Hasret avuç içlerimi zorluyor.
“İzmir’e kar yağmaz” derler ya—
İnanma.
Yazın kar yağıyor başıma,
Kanım dona çekiyor sensizlikten.

Ne yana dönsem sen çıkıyorsun karşıma.
Bir bakışın, bir gülüşün,
Bir zamanlar omzuma yaslanan o sıcaklığın
Hâlâ içimde dolaşıyor bir gölge gibi değil,
Nefes kadar yakın bir hatırasın.

Gece oluyor
Sokak lambalarının solgun ışığında
Adımlarımı dinliyorum
Her adım bir pişmanlık,
Her duruşum bir eksiklik gibi.
Sen yokken
Koca şehir bile üzerime çöküyor.

Bir şarkı çalıyor uzaklardan,
Hangi evden geldiği belli olmayan bir melodi…
Açık bıraktığın bir kapı gibi
İçimi yokluyor.
Seninle dinlediğim her nota
içimde ürperen bir yaraya dönüşüyor.

Zaman akıyor
Dışında kalmış gibiyim hayatım;
Sanki herkes yürürken
Ben olduğum yerde donuyorum.
Yazın yağan kar gibi—
Beklenmedik, sebepsiz, ama gerçek.

Üşüdükçe seni düşünüyorum.
Sensizlik ne kadar soğuksa,
Hatırlamakda o kadar sıcak.
Belki de bu yüzden
Kar yağdıkça içime,
Bir yanım hâlâ sana tutunuyor.
Düşmemek adına
08.12.2025 13:09