İzmir istasyonunda yine bir.
Akşam vakti kimse bilmiyordu!
Bizi incecikten hüzün hüzün,
Yağmur yağıyordu yollara.
Sonra biz İzmir istasyonunda!
Dışarı çıkamıyorduk dışarıda?
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta