Sonunda geldim işte, İzmir’im kucağına,
Bir ana şefkatiyle, ne olur sarıl bana.
Gezeyim ara sıra, çıkıp Kordon boyunca,
Uçuşan martıları seyredeyim doyunca.
Vapurlar gelip geçsin; Karşıyaka Konak’tan,
Parıltılar içinde siluet olaraktan.
Faytonlar ağır ağır, tamamlasın turunu,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta