İzmir../ Şiiri - Alican Yiğit

soyunuktu ağaçLar ve qıcırdıyordu saatLer
afiLi bi efkârdı uzayan qeceLerimize
rakı damLıyordu küfürLerimize
seni düşünüyorduk suspus oLuyorduk

yaqmur sonrası kokan toprak artık yok
sevişmeLerimiz uzak gönüLçeLen LimanLarda
her şarkıda sana benzeyen yanaqındaki ben
berikinden teLaşLı senLi benLi. ŞehirLer arası

né şéhirmiş ama seni aLıp qötüren ne yürékLiymiş
çırıL çıpLak bıraktı düşümüzü yaLanLar kamçıLıyordu
yéré düşen umutLarımızı. Mavisine bıraktık şiirLerimizi
daLqa daLqa kayaLara vurup hüzün sıçrattın qeLeceqimize.

hér yaqmurda caddeLerin uquLtusu
ve ßuqusu qöz yaşLarımızın.
denizine iLikLediqim şiirLerimi geri ver
soLar maviLiqin aLıp tuzunu süzersin kaLbimin korkuyorum.
onu bana qeri ver izmir daLqan oLur kımıL kımıL süzüLürüm
yeterki ümit ver yerine kumsaL oLur kafiyeLerinde boquLurum...