İz Bırakanlar Şiiri - Seyrani Göl

Bir gün
her şey dağılır
ayna kırılır,
içinde baktığın yansı da gider.

Sana ne kalır?

Ne satın aldığın saat,
ne giydiğin elbise.
Zaman seni soyarken
bir tek dokunduğun kalpler kalır geriye.

İnsan,
gözleriyle gördüğüne güvenir;
ama göz yanılır.
Gönülse
gördüğünü değil,
hissettiğini saklar.

Bir çocuğun susuşu,
bir yaşlının yutkunarak bakışı,
bir dostun “hiçbir şey demeden”
her şeyi anlatışı…
işte onlar
seninle gidecek olanlardır.

Duvara astığın başarılar
bir yangında küle döner;
ama bir cümle,
bir zaman kimseye belli etmeden tuttuğun el
sana bir ömür
gizli bir ışık olur içeride.

Gözlerini kapat bir gün
bak ne kadar az şey eksiliyor.
Ama gönül gözünü kaparsan
dünya da kararır seninle birlikte.

Sana kalacak olan,
bir anın içindeki sonsuzluk,
bir bakıştaki sıcaklık,
ve gözyaşının düşmediği
ama yüreğini ıslatan yerlerdir.

İşte gerçek miras:
adı olmayan,
ama içini çoğaltan şeylerde saklıdır.
S.GÖL