İyiyim Şiiri - Özlem Çay

tam vaktidir,
üşür mevsim şimdi,
sakladığım kalbi yoklamanın
tam kıyısı..
'nasılsın' diyor hüznüm,
'iyiyim'..
'ya sen?'

hiç'likte çoğalan herşeyim oysa.
ellerim, gün yüzü görsün diye
yakasına yapıştığı tütünleri
asarken bulanık göğe,
kurumuş güz soluyor
arsız sevgili oluyor kış
zemheri çöküyor üstüme.

'iyiyim'..
şehrin balkonundan düşerken
çocuk yanım,
ağlamadım..
ağusuna rengarenk iplikler doladım
tel tel..
göğün kuşağından
yıldız başakları derdim
tutuşturdum ellerine,
ağlamadı..

üşüyen günlerin avuçlarına koydum adımı.
el'e vedanın öz'e dolan sözlerini sevdim,
satıhlarıma kazıyıp,
aklımın çarklarına mıhladım bir bir.
yandıkça içim, hiç'ler soğuttum,
yürek buzluklarım da..
diri diri dizeler yaktım
dün sobalarında..
yandıkça;
'iyiyim' odalarıma sığınan
üşüyen ayların,
yaralı bacalarını ısıttım..
gün gün
ölgün serçeler besledim
kuru ekmek kırıntılarıyla,
kan yürüdü
kısır sevdalar döktü kanatları,
can düştü
ardından gitmedi ayakları..

geceler hep susakaldı,
gün doğumları hep geç'e.
mülhem muştular sayıklardı dilim,
iyiyim'e kurulu..
kırıldı o yorgun saat
durdu..
iyiyim,
sahi!
'sen nasılsın?'...⚘
.....özlem/

aralık/yirmi bir