İyimser Faşizm Şiiri - Kasım Timur

Bir usta yazarın kaleminden dökülen bir ağıttır
içimdeki avare yangın.
Birbirine benzemeyen iki rengin ortasıdır
bu muamma giryanlığım.

Beni benden sorsalar, ortalık karışacak.
Senden sorsalar,
iyimser bir faşizmle bulanır aklın.

Aklımı kaybettiğim saatlerde arıyorum kendimi.
Bulursam selam söylerim.
Bulana da aşk olsun…

Önünde tek bir seçenek var
ve sen hâlâ karar vermeye çalışıyorsun.
Geceleri kazandığın o muhteşem zaferlerin
haddi hesabı yok.

İçler acısı bu güzelliğin görkemi karşısında
dilim tutulur,
kulağım sağır olur.

Ve sen hâlâ, dört tarafı aynayla kaplı odanın içinde
güzellik arzuluyorsun…

Cumhuriyet şairlerinin öldüğü yaştayız artık.
Bu yaşamın hem öyküsü
hem örgüsü,
yıkmasa da sarsar içimi.

Yokluk ve sefalet içinde adım adım fethettim
karşımda duran çöldeki vahayı.
Edebi bir dille, ebedi sonsuzluğa ulaşmak
öyle sandığım kadar kolay değilmiş.
Benliğimin bir parçasını kaybettiğimde anladım.

Derin bir küçümsemeyle karşılaştım çoğu zaman.
O kalabalıkta, yağmur sadece benim üstüme yağardı,
ama herkesin elinde birer şemsiye vardı.

Söz hakkı doğduğundaysa bana,
küçük bir tebessümle cevaplayabildim bütün soruları.

Sana gelince…
Seni sevmek yasaktı.
Seni sadece düşünebilmekle yetinirdim.
Sen öldüğünde seni anmak bile yasaktı.

Şiddetli bu ruhun gerçeği karşısında duyduğum tiksinti,
sık sık kurduğum düşlerimi egemen kılıyor.
Sonrası zaten garip bir hâl alıyor.

⸻

Ne yazık ve ne de zor…
Bilinçli bilinçsizliğe karşı savaşmak:
Kazandığında muhteşem bir zafer,
kaybettiğinde korkunç bir mağlubiyet.