İyiliğin Yolculuğu Şiiri - Beratcan Kılıç

Sorumsuz bir insan olmak istiyorum,
Dibi görmek,
Yarını hiç düşünmemek,
Yapamıyorum.

İnsanlara kızamıyorum,
Suçu onlarda aramıyorum,
Onlardan hesap soramıyorum.

Sonsuz empati yapıyorum,
Kırgınlığımı içimde yaşıyorum,
Beni üzeni bile mutlu ediyorum.

İnsanlar beni toplasın istiyorum,
“Kendine gel, bu sen değilsin,
dünyanın sonu değil, sen güçlü bir insansın.”
Onları dinler gibi yapıp
Daha da batmak, batırmak istiyorum,
Yapamıyorum.

Evet sendeliyorum,
Evet çok üzülüyorum,
Bazen kendimi yeşil yoldaki dev gibi hissediyorum,
Yoruluyorum patron,
Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruluyorum,
Ama bir şekilde ayakta kalıyorum.

Birçok dostum var biliyorum,
Yanımda olacak, yardımcı olacak, yol gösterecek dostlar.
Sırtımı onlara yaslamak istiyorum,
Yapamıyorum.

Her zorluğu tek başına aşmaya çalışmak,
Tanrının bana bir lütfu.
Her zorluğu tek başına aşmaya çalışmak,
Tanrının bana bir cezası.
Bu kaderi değiştirmek istiyorum,
Yapamıyorum.

Biliyorum yine üzüleceğim,
Biliyorum yine sevineceğim,
Biliyorum yine seveceğim,
Biliyorum yine sevileceğim,
Biliyorum yine sevilmeyeceğim.
Benliğimde biriktirdiğim bu yükü,
Bedenimle toprağa götüreceğim.

İyi insandı diyecekler,
Güzel sözler söyleyecekler,
Belki çokça üzülecekler,
Mutlu olmamızı isterdi diyecekler,
Gülecekler.
Ben de güleceğim.
Ben de güleceğim.
Ben de güleceğim.
Ben de güleceğim, (hahaha) ...