Bir mum yaktı adam, kendi kendine konuştu.
Gölgeler karanlık duvarlarda yalazlanıp duruyordu.
Büyüyordu elleri odayı kaplıyordu,
Açlık hissediyordu yaralı ruhu.
Çisil çisil Yağmur başladı, sonra koktu toprak.
Ardından gelecekti o ilkbahar coşarak.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta