İyi değilim II Şiiri - Zeynep Ceylan

Ne zaman sorsalar bana
hep iyiyim diyorum
Oysaki yüreğimin olmayan kemikleri paramparça ..
Gelsen koysam başımı omzuna
Saatlerce ağlarım hıçkıra hıçkıra
Anlıyormusun iyi değilim

Seninle şımaracak hayallerimin olmayışını
izledim
Her defasinda
Ne içimde bir heves kaldı
Ne canımın içinde can
Senin bana bıraktığın
hüznün sahibiyim ben
Kalbim acıyor ey sevgili İyi değilim .. anlıyor musun

Geldim yine seninle olmak istediğim
O malum yere (sahil)
Gözlerim seni ararken baktığım her yerde
Kalbim yerinden sökülecek gibi acıyor
Gözlerimde umut yok seni görmek için
Kirpiklerime yalvarıyorum
Anlıyormusun sevgili İyi değilim

Gece oluyor koynumda boylu boyunca
yatan derin bir özlem
Yüreğime nasıl düştüğün geliyor aklıma
Hangi insan evladı küçücük bir kalpte
Nasıl bu kadar yer edinir kendine..
Baktığım her yerde sen
Gülüşlerimde sen hüznümde sen
Anlıyormusun iyi değilim.

Umut işte unutuyorum biran olmayışını
Yanimdaymışşın gibi başlıyorum konuşmaya
Bilirsin çok konuşurum ben
Sahi doğruya unutmuşum
konuşurken beni duymadığını
Aklım başıma geliyor anliyorum
yanımda olmadığını
Aklım başıma geliyorda
Şu yüreğim sensizliği kabullenmiyor bir türlü
Şimdi bir kitap bir kahve
Çokça sessizlik,ve sensizlik

Anlıyormusun
Ben yine iyi değilim ..

Sen benim sevdaya ilk inanışım
Sen benim yürek yangınım
Sen benim tövbe etmeye dahi
kıyamadığım günahım
Sen benim gözlerine bakınca dağıldığımsin
İyi değilim sevgili İyi degilim

Zeynep ceylan