"isyanım Kendime" Şiiri - Zeynep Koçar

"İSYANIM KENDİME"
Dünya dönüyor,ama ben donup kalıyorum
İnsanlar yürüyor,yanından geçip gidiyorum
Gözler dolu, kalpler donuk
Sevgi sözcüğü artık yabancı bir şarkı gibi

Kırgınlık yükü omuzlarımda ağır
Ve ben susuyorum, çünkü sesimi duyan yok
Her gün bir yalan daha sarıyor hayatımı
Sahte gülüşler,boş bakışlar,yıkık hayaller

Kendimi anlatmaya çalıştıkça
Daha da yalnızlaşıyorum bu kalabalıkta
İçimde bir fırtına, dışımda sessiz bir isyan
Neden bu kadar kolay kırılıyoruz?

Neden sevgi bu kadar uzağımızda?
Kimse anlamıyor acımı,kimse tutmuyor elimden
Ve ben,kendime ağlıyorum gecenin karanlığında

İsyanım var...
Ama bu isyan sadece sana değil
Dünyaya,insanlara
Bu sahte düzenin içine hapsolmuşlara

Kırgınlığım büyüyor her geçen gün
Ama yine de umudum var, çünkü sen varsın
Seninle gerçek bir sevgi arıyorum,bu yorgun kalp için bir liman
Ve beni ben yapan tek gerçeksin

24.04.2025