İsyan duygum Şiiri - Gürbüz Öztürk

yanan kocaman ateşin
kolları
tartaklarken kocaman dağın
bedenini
şarabın kan kırmızı
inadına karşı koyamıyorum
uyuşmuş bedenimle
dağın en kutsal ağaçının
altında
küfrediyorum sözüm ona
disipline edilmiş yaşamları
üretenlere
ve aşkı öldüren
fantezi ve gösteri yüklü
beyinlere
ruhumun bahtsızlığına yanarken
bahtsızlığımın ak olan yanı
şiirlerime dayıyorum sırtımı
kocaman ateşin kolları
dağı tartaklarken
ruhuma isyan duygusunu
yapıştırıyordu
taze tayların
güçlü kuvvetli bacaklarına
indirilen kamçılar gibi
izi kalıyordu şaklayan ateşin
ruhumun üzerinde
ve bu ateş uyumakta olan
uyanmaya meyilli isyan
duygumun azığı oluyordu
ah ruhum ve bedenim
bu dünyada varolmanın
önceden sipariş edilmiş
ıstırapların
altında ezilmekten bıkmış
bir şekilde
ve üstüne üstlük pazarlık yüklü
aşklardan yana
tiksinme duygusuyla
ayaklandırıyordu
isyan duygularımı
ateş bu gece adeta
sonu gelmeyen kamçı darbeleriyle
isyanın
mitolojik tanrısını yaratıyordu
yıldız dağlarında
kendi isyankâr ruhunu üflüyordu
uyuşmuş bedenime
.......................
uyuyakalmadan önce
ateşin etrafında
kutsal âyinini yapan insanların
uğultuları geliyordu kulağıma
belli-belirsiz
.....................
ve dağın eteklerinde
dolanıyordu donatılmış
terbiye edilmiş
her türlü lojistik desteği
arkasına almış
hâmlıktan çıkmış
olgunlaşmış
evrim geçirmiş isyan duygum.