Isyan Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Yıldızsız Gökyüzü – İsyan”

Uykusuz geceler bıraktın ardına,
ışık dizilmiş sokaklarda gölgemi kaybettim.
Bir zamanlar adını fısıldayan rüzgâr,
şimdi sadece kapı aralıklarından sızıyor,
soğuk, sessiz, tanımsız.

Gökyüzü yıldızlarını çoktan terk etti,
ben de uykularımı…
Gözkapaklarımda ağırlığın değil,
yokluğunun yankısı var.

Bir şehir,
seni unutmayan tek tanığım,
her lambasında gözlerimi kamaştırıyor,
ama hiçbiri senin yüzün kadar aydınlık değil.

Ve ben,
karanlığın içinden değil,
karanlığın içindeki boşluktan bakıyorum şimdi;
orada, ne sen varsın,
ne de uykuya sığınacak bir gece.

⸻

Ama bitti o eski bekleyişler!
Kalktım masadan, devirdim sandalyeni,
senin için yaktığım tüm mumları söndürdüm.
İsmini kazıdığım duvarları yıktım,
seninle gelen hatıraları
sokak köpeklerinin önüne attım.

Gökyüzü yıldızsızsa varsın öyle kalsın,
ben kendi göklerimi çizerim artık.
Karanlıksa karanlık,
benim yumruğumda da şimşek var,
benim sesimde de fırtına.

Sen gittin diye susacak değilim.
Bundan sonra senin sessizliğin değil,
benim gürültüm uykusuz bırakacak bu şehri!