İsyan
Meğer ki
Nefes alıp
Vermekse yaşamak
Soytarıların
Dalkavukların
Hırsızların
Bezirganların düzeninde
Havasızlığın kurbanı
Adı sanı yitik
Gömütsüz
Ölüleriz biz
Ne zaman ki
İsyanın
En yüce doruğunda
Kuşanarak sevdaları
Alaşağı edersek
İnsanlık düşmanlarını
İşte o zaman
Göğsümüze çöken
Yaşam çığlıkları da
Dağların ardından doğan
Gülümser güneş gibi
Gelir bulur bizi...31.5.2016
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!