İsyan Şiiri - Mehmet Güler 2

>

"Aman" dileyen ava dokunmaz hiç bir avcı;
Kurdun kuzuya karşı vicdanına tanığım.
Başka derde benzemez sineye giren sancı,
Kalbimin iflasına viranına tanığım.

İdamlığa sorarlar "son arzun nedir" diye;
Yüreğimin -yargısız- infazına tanığım.
Gönül kapım açıktı sadece sen gir diye;
Dudağımın hesapsız niyazına tanığım.

Peşinde akrep oldum; yelkovan gibi hain...
Sırtıma basa basa yürümene tanığım.
Her saat altmış defa; yetmez ise yine bin
Beni ardına takıp sürümene tanığım.

Beni Kays’a benzetip kendini Leyla bildin,
Düşürdüğün çöllerin serabına tanığım.
Ne halimden anladın ne gözümde yaş sildin,
Tükettiğin bir ömrün harabına tanığım.

Firavun’dan merhamet dilemek büyük hata;
Musa gibi denize sürdüğüne tanığım.
Dalına yaprak olup tutunmuşken hayata,
Bin kere defterimi dürdüğüne tanığım.

Kerbela’m ol öleyim ben de Hüseyin kadar;
Şüheda şerbetinin en safına tanığım.
Anladım; benli hayat sana kafes gibi dar,
Kalbindeki Yezid’in insafına tanığım (!)

Naaşımı sürüme kazdığın sin’e bırak;
Toprağın-senden adil-vicdanına tanığım.
Sanma ölüm uzakta,hesap günü çok ırak...
Arasat’ta kalbimin isyanına tanığım.