İsyan Şiiri - Taha Yaycı

Ağladım sessizliğinde gecenin;
Kimsesizliğinde senin;
Ve deryalar kadar yüreğimin
Bir köşesine saklan yeter.

Hayatımın kaderimin;
Ben kendi kendimin;
Aslına dönsem dedim;
Dönemedim, döndür yeter.

Halim harap düşünmekte;
Aşk acısı aşkla ekte;
Güzel birşey bu felekte;
Bulamadım, buldur yeter;

Gönlümün kadınını
Biten ömür miyadını
Bu dünyanın tadını
Alamadım aldır yeter.

Kalktım hışımla yerimden
Ne elimden ne dilimden
Çekmedim hiç zalimden
Nasip etme bana yeter.

Allah dedim hep inledim;
Ben kendimi hep dinledim;
Dinledikçe dert binledim;
Dertlerimi dindir yeter.

Dertler dinmez ben yanarım;
Aşka, sevgiye kanarım;
Kaderime hep ağlarım;
Tut beni ağlatma yeter.

Aşk dediğim manadardır;
Manalara payidardır;
Taha der ki: Bu hayattır;
O gün gelir, kaçma yeter.

Zaman akar, sanki dere;
Bu hayat ne acılara gebe;
Gelsin acı, sen 'he' de;
Bırakma kendini yeter.

Of çekerim ciğerimden;
Acır kalbim ta derinden;
Vurur beni tam yerimden;
Bana aşık deme yeter.

Allah'ım sen ne büyüksün.
Kalbim sense bana yüksün;
Bırak hayat seni büksün;
Çıkarsın benden yeter.

(11.11.2001, Ankara)