İstiyorum Şiiri - Yusuf Yanç

Ben gelinciklerimi, papatyalarımı istiyorum.
Mor sümbüllü dağlarımı,
Top, top çiğdemlerimi istiyorum.

Ben sütleğenlerimi, kardelenlerimi istiyorum.
Yapma olmayan kır çiçeklerimi,
Kekiğimi, kınalı kekliğimi istiyorum.

Ben meşelerimi, çınarlarımı istiyorum.
Tarak yaptığım şimşirlerimi,
Kozalakları ile birlikte çamlarımı istiyorum.

Ben eriklerimi, zerdalilerimi istiyorum.
Mis kokulu iğdelerimi,
Armudumun kötüsünü istiyorum.

Ben kestanelerimi, cevizlerimi istiyorum.
Dişimi kıran keçi boynuzlarımı,
Salkım salkım akasyalarımı istiyorum.

Ben elmalarımı, ayvalarımı istiyorum.
Salkımları sarkan bağlarımı,
Narımın yanında Yarimi istiyorum.

Ben ırmaklarımı, çaylarımı istiyorum.
Alabalık derelerimi,
Kana, kana su içtiğim pınarlarımı istiyorum.

Ben kelebeklerimi, arılarımı istiyorum.
Atlı-atsız, kanatlı-kanatsız karıncalarımı,
Ağustos böceklerinden konserlerini istiyorum.

Ben tırtıllarımı, kertenkelelerimi istiyorum.
İrili ufaklı kurbağalarımı,
Ateş böceklerinden ışıklarımı istiyorum.

Ben serçelerimi, güvercinlerimi istiyorum.
Yaz misafiri kırlangıçlarımı,
Yusuf’u kurtaran kumrularımı istiyorum.

Ben cerenlerimi, ceylanlarımı istiyorum.
Armudun iyisini bağışlamak zorunda kaldığım ayılarımı,
En semiz tavuğumu kaçıran tilkilerimi istiyorum.

Ben kaplumbağalarımı, tavşanlarımı istiyorum.
“Pişt” dediğim sokak kedilerimi,
Kınalı kuzularımı, onları koruyan çoban köpeğimi istiyorum.

Ben karlarımı, karlı dağlarımı istiyorum.
Muzip yaz yağmurlarımı,
Uçurtmamla beni çocukluğuma taşıyacak rüzgârlarımı istiyorum.

Ben yeşil ovalarımı, çoban çeşmelerimi istiyorum.
At koşturduğum yaylalarımı,
Kavaklara ödünç verdiğim yellerinim istiyorum.

Ben emaneti çocuklara vermek istiyorum.
Çocukların yarınları,
Yarınları çalan ayı ve tilkileri istemiyorum.

Ben gelinciklerimi papatyalarımı istiyorum.