Sevgi, sekse sığınmış; rûh hasta, gönül ölü...
Edebiyat âlemi, rahmetsiz sahrâ çölü...
Gündelik zevkle, hazla; bulanık şiir gölü...
İnsan denen yaratık, öyle adâletsiz ki;
İnsan kasaplarına, verir barış ödülü...
Şuursuz, namert yazar; olur edep sembolü...
Kayıt Tarihi : 3.2.2009 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!