İşte özledim Şiiri - Ahmet Remzi Özcan

çok özledim anne
gelirdin ya her gece yanıma,
hani uyudu bildiğin yaramazına.
ve sonra oturup da başucuma,
Rabbimden dilerdin ya:
“Allah’ım sen nasip et canıma, cancağızıma ”
dinlerdim işte seni,
ve sen ne dilersen ben de dilerdim
işte şimdi ben,
işte “Büyük Adam! ”
ama anne,
çocukluğumu özledim.

öperdin ya ağrıyan yanlarımdan, “kocaman”
hani düştüğüm zaman.
ve “bak öptüm, geçti” derdin ya arkasından
işte düştüm anne,
işte ağrıyor yine!
oysa ben hemen o an,
geçmesini özledim.

ve özledim uyumayı, yaslayıp da başımı
ve cennet kokusunu kucağında duymayı, sıkı sıkı sarılıp da
ha bi de silerdin ya ağlasam gözyaşlarımı
işte ağlıyorum,
ellerini özledim…

mayıs’06