İşte Gidiyorum Şiiri - Serpil Koçar

İşte gidiyorum yüreğimi yüreğine gömerek
Kendi ellerimle kazdım mezarımı yüreğine
Şimdi sen göm beni ister toprak at istersen çakıl
Tabutuma son çiviyide sen çak hiç acımadan
Uyu uyuyabilirsen vicdanının çığlıklarından

Yasım var gönül hanemde konuşmayın sakın
Gönül sazım bile nihavent çalar hüzünden
Yaşlar süzülür gözümden değil yüreğimden
Vurdun ya yüreğimden hançerledin ya beni
İşte gidiyorum bütün umutlarımı sana bırakıp

Çok kırıldım ama susuyorum sensizliğime
Sükut eyledim kahrımdan zehrimi akıtırım yüreğime
Oysaki gözlerinde başlamıştı benim en güzel düşlerim
Bütün hepsini yıktın ya helal olsun sana
Gidiyorum işte düşlerimi de sana bırakıp

Fırtınalar kopar şu zavallı yüreğimde
Savurur beni ordan oraya döndüm deliye
Avutamıyorum gönlümü yastayım yokluğunda
Hiç Acımadın ya şu kadını(adamı) tebrik ediyorum seni
İşte gidiyorum yüreğimi yüreğine gömerek

Gönlümün bile kaburgaları kırıldı sana haykırmaktan
Duymadın ya bir gün olsun sensizliğimin çığlıklarını
Şimdi sessizliğimin çığlıklarında boğulasın e mi
Aklında gelirsem eğer yüreğindeki mezarıma bak
İşte tam oraya gömüyorum sensizliğimi

Sırtımdan vurduğun için kızmıyorum kızamıyorum sana
Çünkü güvenip de sana koşan bendim ben
Istediğim mutluluktu sadece biraz da huzur
Bunu da çok gördün ya bana tebrik ediyorum seni
Gidiyorum işte bendeki beni sana bırakarak gidiyorum işte