İşte Gidiyorum Şiiri - Fatih Kağan Yücel

İşte gidiyorum
Belki de son defa dönmemek üzere
Belki de son defa geziyorum sokakları
Son defa izliyorum gün batımını bu şehirde
Ve en son defa gizleniyorum
Gözlerin gözlerimden habersiz
Gözlerim bir kuytuda
Geçeceğin kaldırımlara bakarak.

İşte gidiyorum
Elimde birkaç çanta
Yüreğimde otogar yalnızlığı
Bir de yalnızlığın kulak delici çığlığı
Kızıyorum kendime
Neden nişanlısıyım yalnızlığın
Ve neden sessizliğin çığlığını bir ben duyuyorum diye
Neden ağlıyorum
Neden iç çekiyorum ve neden her dem pişmanlık var içimde
Haykırıştır belki de bu neden deyişler isyandır
Öyleyse bile tek kendime
Ama tek kendime ama tek bana
Benliğimin bir yarısında acı
Diğer yarısında isyanla
Gidiyorum

İşte gidiyorum
Sana bir yüreğimi
Birde yüreğine atfedilen birkaç hece bırakıyorum
Zaten değersiz bir iki saçma kıta
Ve paramparça bir kalpten başka
Hiçbir varım yok ki! ! !
Bunlarla tatmin olmayacaksın belli ki
Varsın olma
Varsın gözlerin kurşun
Kirpiklerin ok olsun
Vur vurabildiğin kadar öldür.
Ben zaten alıştım tatmaya can vermenin zevkini
Hem de her gün hem de her gece ve her saat
Hem de her an

Hadi
Hadi çabuk yak yüreğimi
Çabuk sök kalbimi yerinden
Gitmem gerek acele et
Yedi otobüsü beni bekliyor
Hasret beni gurbet beni
Beni bekliyor gözyaşı
Sen bilmezsin belki amma
Gece ve karanlık beklemeyi sevmez
Bekletilmeye hiç gelmez
Keşke bilseydin

Şimdi gözlerim kalabalık bir otogar yalnızlığında
Seni arıyor
Bir nevi sensizliği bir nevi kaybolan beni
Belkide hiç kimseyi kimsesizliği ve hiçbir şeyi
Bakışlarım
Umutsuzca boşluklarına dalar yolların
Sanki kimsesizlikten başka hiç kimse gelecekmiş gibi
Biliyorum
Bir kendim olacağım bana eşlik eden
Bir de kendim kalacak geride
Uğurladıktan sonra beni...
Sırf bu nedenle
Ama sırf bu nedenledir ki
Gidiyorum
Bak sonunda gidiyorum
İşte işte gidiyorum
İşte gidiyorum...

3 kasım 2001 / Konya