Yalnızım.
Gündüzler, geceler boyu yalnız,
Ne elimden tutan dost, ne yüzüme gülen kız
Dolaşıp durduğum sokaklar ıssız.
Sokaklar unutturmaz yalnızlığımı,
Bekarım.
Beklemez yolumu penceresinde karım.
Ne bir türkü duyarım bekar odamda ince
Ne dağınık eşyama değer kadın eli
Ne olurdu her akşam eve gelince
Masal gözlü bir çocuk 'Baba' desydi.
Rüyalar unutturmaz bekarlığımı
Çirkinim.
Usandım tek başıma türküler çağırmaktan
Biliyorum güzel değil gözlerim, dudaklarım
İçinizden çıkıp gitsem bir gün diyordum
Başladığım bütün türküler yarım
Öyle bakmayın yüzüme kahroluyorum...
Türküler unutturmaz çirkinliğimi...
Üstelik şairim bilemezsiniz
Her akşam rüzgar gibi sokaklara düşürek
Elleri ceplerinde birisi gezer
Bir yürek taşı gögsünde duygulu, ürkek
Ceylan Yüreğine benzer
Mısralar anlatmaz şairliğimi.
Yavuz Bülent BakilerKayıt Tarihi : 4.12.2001 01:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Cebeci istasyonundan hürmetler saygılar hocam
MEKANIN CENNET OLSUN YURDUM İNSANI :(
Acısıyla tatlısıyla realiteyi ortaya koyuyor...
Şiir böyle doğal, makyajsız ve estetiksiz olunca, tadı damakta kalıyor...
'O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler.
:(
TÜM YORUMLAR (13)