Kalbim kırılıp, gözümden yaş akınca,
hayata küskün yüreğim çarpınca,
odama kapanıp, en yalnız anımda,
o anda yetişir, işte benim babam.
Dünyaya pembe gözlükle bakıp, hata yaptığımda,
boşverip hayatı, kaderi şaka sandığımda,
sıkışıp köşeye, çaresiz kaldığımda,
o anda yetişir işte benim babam.
Ayağım kaymasın diye, hayat yolunda,
uğraşıp durur, çocukları uğruna,
bazen yorgun düşüp sessiz kaldığında,
karşımızda dert yanmaz asla, benim babam.
Engellerle yolumu, zora koşsalar,
karşımda durup moral bozsalar,
dayanamaz tek gözyaşıma, yüreğini açar,
gözlerim dolu dolu gözlerine bakar,
o anda derim ki; İŞTE BENİM BABAM!
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 17:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!