İstanbulum Şiiri - Yaşar Kemal Seçkin

Evden çıktım yürüdüm Beykoz'un sahiline
Renklerin en güzeli boğazın mavisine
Çektim burnuma denizin o tuzlu kokusunu
İstanbulumun en güzel en içten dokusunu
Denize saldım ayağımı serin ve rahatlatan
Dalgalar aştıkça üstünden sıkıntımı azaltan
Bakın diyordu gemiler bakın bu özelliğe
Hiç bir kent sahip değil böyle bir güzelliğe
Cennet şehrim masmavi havayla taçlanmıştı
Pembe çiçekli bir ağaç sırtıma yaslanmıştı
Dallardaki küçük kuşlar şarkısını söylerken
Dalıp gittim güzelliğe o sesleri dinlerken
Hepimiz ayrı bir hayatın derin karmaşasında
Güzelliği göremiyor dururken karşısında
Sana bir söz kalbimden son demde göreceğim
İstanbulum nazlı şehrim seni hep seveceğim