İstanbul'un Şanlı Fethi

Gök şahit, tanık çağlar, şafak sökerken,
Kutlu sevdayla gönüller coşarken,
Fatih iman, azim ile beslenmiş.
Peygamber müjdesiyle yola bilenmiş.

Yeditepe’de son Bizans kalesi,
Zulmün gölgesi, mazlumun çilesi.
Dev şahi gürlerken surlar titredi.
"Ya İstanbul, ya ben!" sesi gürledi.

Karadan gemi yürüdü, akıl şaştı.
Haliç’e indi donanma, dalga taştı.
Ulubatlı burca sancak dikti canla.
Şehadet içti, destan yazdı kanla.

Tekbirler inletti göğü, yeri, arşı.
Kılıç şimşek oldu, kırdı her ağı.
Koca kubbe ezanla nihayet doldu ,
Kırıldı zulmün bendi, yeni bir yurt oldu.

İstanbul bizim, ecdattan kutlu yurt.
Nam saldı dünyaya bu şanlı fetih.
Altın sayfada parlar, bir yıldız gibi.
Fatih mirası kalpte yaşar dipdiri.