Sönmüş şöminelerde tutuşuyordu İstanbul,
Gün, göz kapaklarına gömülüyordu.
Boğaz köprüsü eriyordu dalgaların nefesinde.
Ay ışığıyla sevişiyordu İstanbul.
Gece, kulluk ediyordu loş sokaklara.
Işıklar, zifiri karanlıklara tutunuyordu.
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Canım arkadaşım bu begendigim şiirlerinden sadece biriydi :) umarım yazın yazdıklarını da okulda gösterirsin:P :)
Sn. Vardar İstanbul'u iyi anlatmışsınız tebrikler.
Güzel bir İstanbul şiiri okudum. Yüreğinize sağlık. Yarışmada başarılar. Sevgiyle kalın. Mustafa ATİŞ
''İstanbul eriyordu'' Düşündüren ve hüzünlendiren çok anlamlı satırlar, farklı bir ifade, ve çok güzel bir şiir . Tebrikler Sinem hanım..
''İstanbul eriyordu'' Düşündüren ve hüzünlendiren çok anlamlı satırlar, farklı bir ifade, ve çok güzel bir şiir . Tebrikler Sinem hanım..
güzel şiir tbrikler gerçekten
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta