Her şeye İstanbul’da başlamak, bu muhalde biteviye,
Doğmaya, yaşamaya, sevmeye ve ölmeye.
Ona doğmak, onunla yaşamak, onu sevmek ve onda ölmek,
Hayat felsefem elbet, arzum duamın kabulü ile şereflenmek.
Bir zarafete İstanbul demek, suyunu ab-ı hayat bilmek,
Şebnemlerin sabahı ıslattığı İstanbul’da, havasını içmek.
Her kula nasip değil, zehri sevdayla bala çevirmek,
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
