İstanbul Ses Ver Şiiri - Mustafa Sürmeli

Su gibi akıp gidiyor zaman,
İstanbul'da geceler, toz duman.
Boğazın havasını fffffıh, soluyorum,
Sevgilimin gözlerinde kayboluyorum!
Kılaplar bangır bangır, şarkılar o biçim,
Aşk tutuşturdu eyvaah, yanıyor içim.
ellerim ellerine dolaşmış hâlde,
deli gibi yürüyorum İstiklâl'de...
uzakta binaalar ritimle inliyor,
sanki birileri "Apolet'i dinliyor.
Henüz listelere girmiyor,
Çünkü daha pek kimse bilmiyor!

ses ver!
istanbul ses ver!
bu gece dans et, bana nefes ver!

ses ver!
istanbul ses ver!
bu şarkı patlayacak, es o es ver!
bana nefes ver!

ke kendine iyi bak aşkım bebeğim,
ayarlamadım yok şu anda yedeğin.
cadde çok yoğun, insan seli,
seni gören döndüğünden kırılıyo beli!
keşke biraz da beni dinleseydin,
bu kadar dekolte giymeseydin.
kurallarımı öğren aşkım azar azar,
bu kadar açarsan baba çok kızar!
ama bugün hiçbişeye sinirlenmeyecem,
Gözlerim kapalı istanbul'u dinleyecem.
kim ne yapsa ona sövmeyecem,
sade İstanbul'u dinleyecem,
sade İstanbul'u dinleyecem...

ses ver!
istanbul ses ver!
bu gece dans et, bana nefes ver!

ses ver!
istanbul ses ver!
bu şarkı patlayacak, es o es ver!
bana nefes ver!

Haydi ayağa kalk İstanbuuuuuuuullllll!