İstanbul Sana Döndüm

İSTANBUL SANA DÖNDÜM
Ah hasretim İstanbul ah...
Senden uzakta kalınca seninle sevişen benleri
Anladım, öğrendim senin hasretinde
Dengini aradım başka başka şehirlerde...
Bulamadım ruhuna eş şu yeryüzünde
Sana geldim, hasretin burnumda tüte tüte
Canım canlandı, kanım kaynadı bastığım her yerinde
Sevgiyi unuttuğum yaslı günümde
Senin gül yüzünde ruhum şenlendi
Yenilenen sevincime gün gülümsedi
Mevsim bahar, yaz veyahut kış ya da sonbahar fark etmeden ben
Sultan Ahmet Meydanı’nda buldum kendimi
Kumrular arasında seyrettim resim gibi şehrimi
Kıskandım renklerin armonisindeki şevkini
Hüznü sildi gönlüm, sevdim Babaili yokuşundaki izimi
Sokak aralarında kaybolmadan Kapalı Çarşıda buldum kendimi
Renk cümbüşünde unuttum tüm dertlerimi
İzledim seninle var olan insanını seninle birlikte
Yüreklendim seninle sendeki iklimde
O sokak bu sokak derken gönlümdeki sen ile
Sabahtı vakit daha bir hareketliydi sahil
Sirkeci’ye vardığımda
Boğazın sularındaki resmine doymadı sana aç bu gönlüm
Bakıp ta seni nasıl bırakıp gittiğini anlayamadı şu gafil ömrüm
Küçük vapurların süzülüyordu Anadolu Hisarı’na...
Yudumladım çayımı Beşiktaş Vapuru’nda
Kadıköy’e vardığımda
Modaya gitti gönlüm
Bir tramvay
Bana gel dedi
Bindim o tramvaya keyifle gezindim
Bağdat Caddesi’nden Suadiye’ye vardığımda
Çay keyfim keyiflerin en hakikisiydi
Rumeli Hisarı’nı gördüm boğaza karşı
Bu sefer Boğaz Köprüsü’nde gördüm güzel arşını
Ortaköy’e gönlüm düştüğünde
Sahilde bir simitçi geziniyordu senin gelin yüzünde
Mis gibiydi kokusu senin kokunla eş
Buluştum geçmişimle Ortaköy Sahili’nde saat beş
Rumeli Hisarı’nda bir mola verdim gezintime
Düşüme düş katan hiçbir ressamın çizemeyeceği resminle
Ulus, Bebek sırtlarından bakınca senin güzelliğine
Sarıyer’deki börekçiye gittim sessizce
Yeniköy Sahili kışkırttı sana aşkımı
Gümüşsuyu’na vardırdı senin sevdanı
Kız Kulesi eskileri anımsattı, sevdalı adalarını
Beyoğlu hayatın kendisini anlattı bana
Ah İstanbul...kavuştum bugün ya sana
Artık ölsem de gam yemem ben inan bana
Ne çok özlemişim meğer ben seni...
Usuma düşürdüğün her fotoğraf kareni öpüyordum hasretinde
Ah hasretim İstanbul ah diye iç geçirdiğim günlerde
Sana bir gün döneceğimi biliyordun sende
Hasretim biter sanma sakın sana geldim diye
Kavuştuk artık yokluğuna alışamadığım
Yedi tepeli şehrim hasretim benimle.

Şadıman Şenbalkan