İstanbul'da gündüzler boğazına sarılmış, tıpkı bir kuduru gibidir...
Hışımla savurur insanı kâh oyana, kâh buyana...
Kimi zaman tutundum sanır insan hayalinden sarkan küçücük dallara...
İstanbul'da yaşam halt değil
İstanbul'da nefes hayat değil
Bir günde, bir anda büyük umutlarla bağlandığın koca koca dağlar, tepeler ve devik her şey küllenmiş enkaz oluverir bir anda...
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta