İstanbul acı veriyor artık,
Baharına sevinemiyorum.
En sevdiğim sahilinden geçerken,
Boğazım düğümleniyor.
Üsküdar'dan geçiyorum uzun zaman sonra,
Kız Kulesi ağlıyor bana,
Ben de ağlıyorum,
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
İstanbul acı veriyor artık.
Ben ki o İstanbul'u seninle sevmiş,
Seninle kabullenmiştim.
Sevgili nilüfer ,şiirinizde bana acı verdi..
Bende şöyle demiştim.
Ellerini tutdum,
Gözlerine baktım.
Yinede kandıramadın beni ,
İstanbul..
Seni bıraktım.
Sevgilerimle. gülden ışık
Yüreğinize sağlık ..saygıyla kalın..Mehmet KARLI
olmamış :-( kusura bakma.
İstanbulu bizdeğil,istanbul bizi aldı.
O dağların soylusu küheylan yolda kaldı.
Beton duvarda hapis, yayalam yürekte kaldı,
değil biz istanbulu istanbul bizi aldı.
Akrabalar el olmuş gözlenen yol yel olmuş.
İstanbul bizi aldı insanlık yolda kaldı.
Cenneti soldurmuşlar betonla doldurmuşlar.
İstanbul mahzendeki küflü tabloda kaldı.
İnsanların içi boş kim içlerini çaldı?
Fatihin sevgilisi sanattan geri kaldı.
Beyinleri çıkarıb samanla doldupmuşlar.
Yüreklerden sevdayı manukyanlarmı çaldı.
Bizi bizden calanlar ruhumuzuda caldı.
Boğazın hatırası truvalarda kaldı.
Çağlara ufuk açan çağ gerisinde kaldı.
İstanbul truvada bizede varoş kaldı.
Mehteranın haşmeti imdi gölgede kaldı.
Fatihe fatihayı bethhovndan devlet çaldı.
Şaiirin yüreğinde gerçek istanbul kaldı.
Yinede umutvarız yeni güne az kaldı.
Eşek meydanda kişner,atlara fayton kaldı.
Bizede gemileri gökten yürütmek kaldı.
Çağların anahtarı miras dedemden kaldı.
Pusatımı kuşandım bir tek besmelem kaldı.
Necati Gedikoğlu..
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta