Şu şehr-i İstanbul ki,hasreti yar etti bana
Bülbül etti beni,kendini gülzar etti bana
Gülzar cennetasadır gerçi,yoktur ah-u vahı
Attı aşk ateşine,cenneti nar etti bana
Dedi:'Gel ey bülbül bela-yı aşk ile sermest ol! '
Ahvalim sormaz şehir,eşkimi bar etti bana
Gül'üm mah-ı taban gibidir,ona leyal gerek
Derd-i dil bilmez şehir,leyli nehar etti bana
Bülbül-i Bedbaht'ım,bizarım,uçtum şurezara
Gül'üm ızmar etti,zikrimi Sabbar etti bana
Sabahate hasretlikten,hak ile yeksan oldum
Hal dilim duymaz şehir,arzı nigar etti bana
Kayıt Tarihi : 23.4.2006 20:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!