İstanbul Şiiri - Abdullah Taş

İstanbul seni seviyorum geceleri,
Altımda 88 model Reno,
Aklımda hayatımın anlamı olan kadın,
Ve karanlık sokaklarında ben...

Gecelerini seviyorum İstanbul,
Ne zaman canım sıkılsa avutuyorlar beni,
Altımda arabam, aklımda sevdiğimle,
Ne polisler çeviriyor yolumu,
Ne de pahalı orospular yarış ediyor benimle...

Geceleri seni seviyorum,
Ne karmaşa, ne gürültü ne de yan kesiciler var,
Orasını burasını açanlar korkudan dışarı çıkamazlar,
Eşkiya desen ininde,
Serseri kimbilir kimin cebinde?

Geceleri bir hoşsun sen,
Geceliğini giymiş sevdiğim gibisin bana,
Ne güzel de alıyorsun o narin kollarına,
Geceliğini giymiş sevdiğim...

Seviyorum gecelerini İstanbul,
ılık ılık esen rüzgarla okşarsın saçlarımı,
Marmara'nın o hoş sesiyle kulağıma nağmeler,
koynundayım işte, sicacık kollarında,
Uyanmak hiç olmasa keşke gecenin sonlarında...

İstanbul,ah İstanbul! Gecelerin prensi,
Marmara, Büyük Ada, Heybeli,
Hepsi bir ayrı güzel oluyor geceleri,
Yıldızların altında yakamozlar türkü söyler,
Heybeli tempo tutar, Büyük Ada'dan nağmeler.

Gece sende güzel İstanbul,
Gece olunca çekilir el ayak,
Kalır ortada yalnız güzelliğin,
Karanlığın ortasında bir adam, yalın ayak
Yürümese nerden bilinir özelliğin? ...

İSTANBUL SENİ SEVİYORUM GECELERİ..... 2004 İstanbul.