İstanbul Şiiri - Ozan Erdem

Bir tren düdüğünde buldum seni,
Sallanan ışık süzmesi
Deniz kıyısı
Bir martının gözlerinde gizli
Boğaz’ın alınganlığı.

Üst üste koysam vapurları
Üstüne çıksam
Ay dokunacak kadar yakın,
Bırakın geçmişi
Bırakın geleceği
Her anını yaşayın;
Maviliğin.

Her sokağının köşesinde bir “Merhaba” durur
Almak isteyene
Almasını bilene,
Yürekler burulur
Her gün önünden geçtiğim pastanedeki
Paskalya çöreklerinin yerine.

Üzerinden yazın sıcağını atamamış
Sonbahar günü
Gökyüzüne değer İstanbul,
Güzellliğini unutmuş kelebek
Ölmenin derdinde
Yaşama daha çok bağlanacağı yerde.

İri taneli yağmur akşamı
Yedi tepesinden oltasını sallar denize
Sahil yolundaki balıkçı,
Galata kulesinden Galata köprüsüne gidene kadar
Sürer hasretin,
Taksim’in hırçınlığı çağırır birden.