İstanbul Şiiri - Sahriye Kaplan

Bayrağı elinde bir kumandan edasıyla
Dimdik uğurlar beni hisar
İllede nar yanaklı yeşil fistanlı adalar
Boğazda seyre dalmış asırlardır yalılar
Safir gözlerinden dökülen manayı sıralar

Ah yamaçların
Tek göz ev tohumları serpilmiş gibi
Hangi ayarsız eller kondurdu yüzüne bu çilleri
Giderek artıyor sokaklarında yazık
İnceliklerden yoksun organ dokuları
Yıllar yıllar önce kalkmış
Beylerbeyi İskelesi’nden sonuncu nezaket vapurları
Sirkeci keşmekeşinde soluklanır
Hergün binlerce heves
Elimi bırakma kaybolursun diyen bir ses

Güneş incecik bir elekten süzülürde yaz kış
Kapalıçarşıda doğar nakış nakış

Nasıl etsem de
Çengelköy Kıyısı’nda bir koca çınar
Rüstempaşa Camii’nde çinili duvar olsam
Seyretsem güzelliğini yüzyıllarca ordan
Kalmasa içimde şilep şilep hatıran

Şimdi
Kaç valize sığar
Kadıköy Beyoğlu Üsküdar
Kaç istasyon
Kaç şehir
Kaç gecede gidilir senden
Duyuyorum gün boyu
Peşimde gölgen
Kaç gün sürer
Delilik alameti bu his.