Istanbul Şiiri - Ercan Sargın

İstanbul sana bakasım yok,
İçimde şimşekler çakıyor
Dünya üstüme üstüme geliyor
Yüreğim, yağmur ve fırtınalar altında
Başım dönüyor, ağrısı hiç dinmiyor.

Lumbarımın ucundasın, yalnızsın,
Sana bakıslar işkence burda.
Her baktıgımda, seni benden alıyorlar
Bizi ayırıyorlar, kavuşturmuyorlar
Oysa gözlerimin önündesin ve yalnızsın.

Bu kadar güzel olamazsın
Köprülerin, yalıların ve tarihin şehri
Uygarlıklar beşiği, insanlar mozaiği
Ne olur bir gün benide al yanına.

Yürümek şikayetsiz yollarında
Oturmak sahilinde bir solukluk
Içkimi yudumlamak eşsiz sahil kenarlarında
Gemilere bakmak, gelip geçen gemilere.

Bilmezler içlerindeki yaşamı
Bilmezler sahip oldukları değerleri,
Dünyalara değişilmez özgürlük
Dünyalara değişilmez gençlik ve çocukluk.

Hayat mücadelesi, geçim ve kavga
Yaşamın gerçek yüzü ve savaş
Her gün doğrulmak yerinden
Bilenmek, her geçen gün durmadan.

Ah ben buraya aitmiyim
Dostlarım, ailem ve kavgamın şehri
Beni bilen her kim varsa
Yardım edin, alın burdan beni.