İstanbul Şiiri - Galip Sarı

Renk cümbüşü güzeldir, burada başka.
Doğa, tarih, sanat ruhunda gelmiş aşka.
Yedi tependen, yetmiş bin farklı temaşa.
Seyrine doyulur mu senin güzel İstanbul?

Kara yeşil, gök mavi, denizle iç içe geçmiş.
Belli ki, örtünü büyük bir sanatkar biçmiş.
Dünya, aydınlık çağa senin fethinle geçmiş.
Tarihe ninnileri sen söyledin güzel İstanbul.

Boğazdan akan su değil, tarih, şiir sanat.
Deryalardan takılmış kollarına iki kanat.
Minareler yükseliyor yer çekimine inat.
Çınarların Sultanlara gölge güzel İstanbul.

Ağlamasın tarihin, denizin hep mavi kalsın
Surlarda hilal semalarında ezan dalgalansın.
Sultan Ahmet, Süleymaniye Ayasofya varsın.
Tarihe bir tanık olarak, ayakta kalsın İstanbul.

Seni işaret etmedi mi? son güzel peygamber
Yollarında şehit düşmedi mi? nice yiğit erler.
Boğazlara gömülmedi mi? sana uzanan eller.
Ellere yar olma, hep benim kal güzel İstanbul.

Seni tarif etmeye yetmez, kelimeler heceler.
Ne yazsa azdır, senin için şairler tarihçiler.
Uğrunda yüzdürülmedi mi? karada gemiler.
Fatih’lerin hayalini süsleyen güzel İstanbul.

Ne zaman baksam yüksekten, dalar gözlerim.
Bu nasıl duygu bilemem, sende seni özlerim.
Sorsalar bana Cennet'ten koparılan yer derim.
Her mevsimin bir başka güzel senin İstanbul.