İstanbul Şiiri - Ufuk Çoban

Saklanmak için köşe var mı yüreğimdeki acılardan,
Yıllarca bekle, bulunca yıkıl, kaçılır mı gerçeklerden?
Suç var mı kaderin her sözünün yüreğine değmesinde,
Değecek bir nefes kalmıyor ki gücüm olsun yürümeye.

Yüreğimin doğduğu yere gitmek isteği var bugün ellerimde,
Hayatımın güzel günlerini doğuran güneşin battığı yere.
Toprakda can var sanki bastırmıyor beni uzak köşelerde,
Dönmeyi yakalamış bırakmıyor bedenim yalnız gecelerde.

Bu kaçışı ben koymadım kendime durup dururken,
Birisi gelip her defasında bir duvar ördü severken.
Bir kale kaldı sonunda içine giremedeğim kapısından,
Gücüm de yok yıkmaya zarar veririm korkusundan.

Uzakta, yalnız, sessiz ne yapar ki bir garip kul?
Bir sevda arıyor, olmuyor, değmiyor kimse yüreğine usul usul.
Ya özgürlük ya gözler anlatıyor sonunda hayat acımasız bir okul,
Derdime derman olacak birini bulamadım, bari sen merhem ol İstanbul.

06/10/2005 08:45