İstanbul Şiiri - Zeynep Anıt

içimde parçalanmışlıklar var
hissizlikler var
kanat çıprmayı unutmuş kuşlar gibiyim
ezilmiş yüreğimle, sende dinlediğim
gönül türküm var
ister sustur ister konuştur beni istanbul
karşında umutsuz insan var
hani vardıya sana tutunamayan insanların
soluğunu köprüde aldığı canlar
işte öyle bir can var yine istanbul
kalabalıklar içinde yalnızım
tutundur beni sende
küçük bir çocuğun ıslığı olayım dilinde
var olayım işte ben de bir yerde
kayıp gitmeme engel ol
sende yaşanmışlıkların büyük izleri var
bende de unutmayı isteyen gönül yarası
bir iz daha ekleme istanbul
kapat işte yaramı...

Zeynep Anıt