Issızlıktan Azad Şiiri - Yılmaz Garip

Bir sevgi buldum, yüreğimin ıssızlığında sevdim.
Arasına serden bir parça koydum, geçtim karşısına,
O an ki mutluluğumla bir değil, bin ıstıraba bedeldim.

Zorlanıyordu, yüreğimin kapıları benden koparcasına,
Açıldı ve süzüldü içeri, dedi: Ben bir meltemim.
O an, diz çökmek geldi içimden, taparcasına...

Bir kuş uçuyordu serde, semalara doğru kaçarcasına,
Tuttum elinden çektim sineme, yandı lebim,
Issızlıktan azad oluşumu seyrettim onda koşarcasına.