Issızlık Şiiri - Mehmet Ali Selamoğlu

Gökyüzü düşmüş semanın dibine,
Ay, kirli bir tencere kapağı gibi asılı.
Sokaklar ürkek, rüzgâr ise
Belli değil hırlı mı hırsız mı·

Ekmek kırıntısı kadar mutluluk
Titreyerek sızıyor düşlerime
Her kapı bir duvar,
Her bakış kapanmış bir pencere

Tüyleri dökülmüş bir kuş geçiyor,
Uzak şehirlere düşerek ilerliyor
Tükenmiş bir tükenmez kalemin eşliğinde
Zihnim kuşun çığlığını anlatıyor

Cebimde ıssızlığın şarkısı gereksizce bağırıyor
Parmaklarım bu çaresizliğe sanki ritim tutuyor
Yazın sıcak gecesinde, sokak taşları üşüyor,
Yıldızlar ise boşun boşuna kayıp gidiyor

Pencerelerde tek tük ışıklar parıldıyor
El kaldırıyorum, hiçbiri bana dönüp bakmıyor
Yalnızlığın gölgesiyle şehrin nefesi yanıyor
Gölgem sanki benmiş gibi sokakları turluyor.