Issızım Sen Gittin Gideli

Dünlerimizi uğurladık
Mevsimin derinliklerine
Hüzzam bir şarkı eşliğinde

Veda sözleri demlenirken
Dudaklarımızda
Gözyaşlarımız boşaldı
Hicran acısıyla

Bir anda köreldi duyguların
Yenik düştün öfkene
Yaktın yıktın her yeri
Harap ettin gönül evini

Dibe vurdu yaşadığımız hüzünler
Buruk bir vedayla son buldu
Bütün güzellikler

Ardından baktım
Hüzün yorgunu gözlerle
Kalakaldım
Enkaz yığını yüreğimle öylece

Derin bir çukur açtın ruhumda
Gecenin en zifiri karanlığında

Kırağı çaldı hayâllerimizi
Tarumar oldu benliğimiz
Tutsağı olduk
Sonu olmayan bu sevdanın

Amin dedik olmayacak duaya
Yeniden hayat bulur umuduyla

Gönül bahçesinde uçuşuyor
Artık gazeller
Cirit atıyor ayrık otları
Dört bir yanda özgürce

Paslı kilit vurdular
Gönül kapısına gizlice
Kuşlar ötmez oldu
Göğe yükseldi çiçeklerin feryadı
Bülbüller isyanda, güller çaresiz

Ey sevgili!
Özlemini çektiğin şefkat, sadakat
Güven, huzur ve vefa hani nerde
Hepsini yok ettin
Bir hiç uğruna tek celsede

Sen umursamadan giderken
Ben ne kadar yara aldım bir bilsen
Ömür boyu sürecek
Bu yürek yarası, gönül sızısı

Issızım sen gittin gideli
İçim kan ağlıyor

İpini çektiğin bütün değerler
Son nefesini verdi darağacında
Gel artık namazını kıl
Cenaze musalla taşında.

"Halide Köksal, 19 Haziran 2014