Issız Sokaklarda Bir Kadın

Sonra bir damla su olup düşüverdi yeryüzüne
Yetim kaldı gökyüzü,bulutlar ağlamaklı
Yaprakları dallarında sallanırcasına
Bir kadın canlanıyordu ıssız sokaklarda

Ayakkabısının topuk sesleri yankılanıyordu
Oysa kendi sesi hiç bu kadar gür çıkmamıştı
Yalnızlığıyla isyan etmişti taş duvarlara
Bir kadın meydan okuyordu ıssız sokaklara

Belki hiçbirşey istediği gibi olmamıştı
Dün gibi,bugün gibi o da yok olacaktı
Gözlerinden boncuk boncuk yaşlar süzülürken
Bu ıssız sokaklara binlerce kadın doluşacaktı.

Ve ayrılık zamanı ağır ağır yaklaşırken
Veda nağmeleri duyuldu çok uzaklardan
Tertemiz bir su damlası göklere yükselirken
Bir kadın ayrılıyordu bu ıssız sokaklardan.