Yine akşam oldu.
Günün son ışıkları perdemde.
Yine gözlerim doldu.
Harap oldum aşk işinde.
Gün doğar, güneş batar, yağmur yağar...
Üşüyorum yine...
Elimden tutan yok.
Yalnızım artık...
Sesimi duyan yok.
Kuşlar bile ötmüyor penceremde.
Ürkütücü bir sessizlik hakim çevremde.
Duyduğum tek ses rüzgarın uğultusu.
Gece çok ıssız ve boğucu.
Yaşıyor muyum?
Ölü müyüm?
İnan ben de bilmiyorum...
...
Artık her yer kapkaranlık.
Ufacık bir ışık bile kalmadı.
Üstüme geliyor dünya...
Üstüme geliyor hislerim...
Kaçamıyorum...
Boğuluyorum...
Her zamanki gibi o ıssız karanlıkta...
(2007)
Kayıt Tarihi : 8.8.2010 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aktarmışsınız bu eserinizi bende aynı coşkuyla okudum.
bu karamsarlığın şiirde kalması dileklerimle tebrikler şairem.
TÜM YORUMLAR (4)