Issız Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Tur-i Sina dağı, beni mecnun eder?
Balıklar da yaşar, onlar da aç kalır.
Bir umudu beklemek vapurlardan da beter,
Uykusuz bir gecede, her yön korkutur.

Neden bu kadar ıssız, soğuk köy yolları?
Dostlar olmadan, bir cennet bile tuhaf gelir,
Fakat döndüğümde bekleyen kim olacak?
Sezar bile kaçmış buradan vaktiyle…

Soruyorum kendime, bu hayat mıdır, bu sürgün?
İnsansız diyar olsa, bağ olsa, gül de soluk;
Cennet olsa ıssızlık, dostsuz olunca ne mümkün!
Ekmek gibi, su gibi şart: muhabbet, can, yolculuk