Issız Şiiri - Hodul Durakcı

Artık ısıtmıyor gözlerim bizi
Ruhum körelmiş bir nefes
İstediğin kişi oldum mu sonunda?
İstediğin çocuk öldü en sonunda.

Zaman akıp giden bir nehirmiş,
İçerisinde yıkanan körler bunu görememiş.
Kurudu benim son nehirim,
Artık yıkanmak benim için hissiz bir deyim.

Sonlu göklerin sonsuz yıldızları altında,
Yaşam bir yokoluş sebebiydi.
Ben senin sözlerinin altında,
Dümeni yanmış, yelkeni yırtılmış bir gemiydim.

Baharlar bundan sonra gelse ne ?
Benim baharım çoktan bitmiş.
Sen beni sevsen ne sevmesen ne ?
Benim yaşamım çoktan bitmiş.

Kederler taktım hüzün tesbihime,
Her biri çekilmekten solmuş.
Benim ciğerim ne dumanlar çekti,
Senin dumanın beni soldurmuş.

Dinle tepelerin en güzeli,
Yaşadığımız hayat bize güzeldi.
Yitip giden ömürlerimiz ise geçmişe ödenekti.
Aşk öldü, sevgi gitti, hayat bitti...